APELACJA

            od wyroku Sadu Okręgowego z dnia 14 października 2016 roku

                      z wnioskiem o zwolnienie od opłaty apelacyjnej

 

 

W związku z otrzymaniem wyroku z dnia 14 października 2016 roku z uzasadnieniem, oświadczamy, że zaskarżamy go w całości, zarzucając jak niżej  i wnosząc o zmianę wyroku tudzież zasądzenie powództwa zgodnie z żądaniem pozwu.

 

UZASADNIENIE

 

1. Zarzucamy, że Sąd Okręgowy w swoim wyroku i uzasadnieniu całkowicie zignorował podstawy pozwu Fundacji a w szczególności argumentację konstytucyjną powództwa(art. 87 Konstytucji w związku z art.8). Sąd Okręgowy nie uznając Konstytucji za najważniejszą normę prawną całego systemu prawnego występuje w istocie przeciw Konstytucji. Jest prawda, że nie jest to karalne ale w kategoriach polskiego systemu prawnego niedopuszczalne i naganne. Gdyż w istocie ignorując podstawy pozwu Fundacji Sąd Okręgowy przyjmuje argumentację pozwanej, której argumentacja oparta jest o prawo komunistyczne co wyczerpuje znamiona art.13 Konstytucji. Sąd Okręgowy nie zareagował w żaden sposób na sformułowania i oceny strony pozwanej. Co wskazuje na zaangażowanie Sądu w argumentacje strony pozwanej. Wobec braku bezstronności Sądu wnosimy o uznanie za sprzeczne z normami prawa i podstawę do uchylenia wyroku.

 

2. Sąd Okręgowy wbrew intencjom powódki narzucił rozpatrywanej sprawie argumentację niezgodna z tezami powództwa argumentację cywilno-prawną (art. 417 i 361 par.2 k.c.) i procedurę cywilną(art. 162, 207, 217, 229, 230 k. p. c.) w uzasadnieniu wyroku w ogóle tego nie wyjaśniając. Powód jako zasadę naczelną uznał, że nie tylko ma prawo ale i obowiązek oparcia pozwu na przepisach Konstytucji. Należy zauważyć, że w żadnym punkcie uzasadnienia Sąd nie podważył, że można oprzeć pozew na Konstytucji. Nie wypowiadając się w w/w kwestii Sąd przyznaje, że założenia ideowe pozwu były zasadne. Już samo to powinno być podstawa unieważnienia wyroku.

 

3. Sąd okręgowy w uzasadnieniu wyroku , choć przytoczono podstawy powództwa: normy konstytucyjne z których Fundacja wywodziła swoje roszczenia (art. 8, 19 40, 41, 43, 45, 77 Konstytucji RP z 1997 roku) , bardzo oględnie i pobieżnie ustosunkowano się jedynie do przywołanego w pozwie przepisu art. 19 Konstytucji RP. Należy dodać, że nawet ta incydentalna argumentacja SO jest dla niego kompromitująca, ponieważ wynika z niej, że dla sądu normy konstytucyjne są nic nie znaczące. Szczególnie rażące jest cytowanie przez Sąd Okręgowy jako autorytetu prawnego i moralnego W. Skrzydło, Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej, Lex 2013, teza do art. 19. Powoływanie się przez Sąd na osobę W. Skrzydło znanego jako piewcę prawa komunistycznego i cytowanie go wobec faktu złożenia przez Fundację Walczącym o Niepodległość pozwu o zadośćuczynienie należy traktować jako argumentację niezgodną z prawdą. Musi zastanawiać brak jakichkolwiek cytatów i tez zgłaszanych przez autorytety prawne dotyczących Konstytucji. Szczególnie ważny jest oficjalny komentarz sejmowy: komentarz do Konstytucji RP

w redakcji Pana Leszka Garlickiego wyd. sejmowe. Tezy do art 19 Konstytucji z w/w wydawnictwa dołączamy do apelacji jako zał nr 1.

 

4. Według Sądu Okręgowego kluczowym punktem w niniejszej sprawie wysuwający się na pierwszy plan jest kwestia legitymacji czynnej powódki oraz ustalenia, czy w sprawie występuje ona w imieniu własnym  czy jako pełnomocnik innych podmiotów.

Co do kwestii legitymacji czynnej powódki należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy nie uwzględnił faktu, ze legitymacja procesowa Fundacji w niniejszej sprawie oparta została na ochronie praw politycznych poszkodowanych obywateli polskich, w wyniku opresji politycznych doznanych od władz okupacyjnych i powojennych PRL. Wskazanie w uzasadnieniu na normy Kodeksu Postępowania Cywilnego dotyczące stosunków z zakresy prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego, prawa pracy, świadczyło o niezrozumieniu  intencji Powódki, która w swoim pozwie odwoływała się wyłącznie do naruszania praw podstawowych politycznych i obywatelskich, których przestrzeganie jest jednym z naczelnych celów Rzeczpospolitej (art. 5 Konstytucji RP).

 

5. Sąd Okręgowy zignorowała wskazywaną w trakcie postępowania okoliczność, że Fundacja swoją legitymację procesową wywodzi bezpośrednio z norm Konstytucji ( generalnie w oparciu o normy rozdziału I Konstytucji „Rzeczpospolita”) a w szczególności z normy art. 77 gwarantującego drogę sądową przy dochodzeniu naruszonych wolności i praw. Zdaniem Powódki – Fundacji, Sąd Okręgowy  swoim rozstrzygnięciem drastycznie naruszył normę art. 87 Konstytucji RP, który określając źródła prawa  Rzeczpospolitej Polskiej przyznaje normom  Konstytucji miejsce nadrzędne oraz normie art. 8, szczególnie w części (ust.2) gwarantującej obywatelom bezpośrednie stosowanie przepisów Konstytucji . Jakiekolwiek złamanie tej normy skutkuje działaniem sprzecznym z zapisami Konstytucji i powinno stanowić kolejną podstawę do uchylenia skarżonego wyroku.

 

6. W kwestii określenia roli w jakiej występuje Fundacja czy występuje ona w imieniu własnym czy jako pełnomocnik innych podmiotów oświadczamy po raz kolejny, że posiadamy pełnomocnictwa formalno – prawne do reprezentowania organizacji przed Sądem. Sad Okręgowy zarówno w trakcie postępowania jak i w uzasadnieniu nie zanegował prawomocności w/w pełnomocnictw. Stąd należy uznać, że są one zgodne z prawem. W związku z tym powódka oświadcza, że zgodnie z pozwem jak i wystąpieniami przed Sądem powódka występowała w imieniu własnym a także jako pełnomocnik w imieniu i na rzecz innych wymienionych przez Sąd podmiotów. Należy tu stwierdzić, że nie istotne są porozumienia z punktu widzenia prawa ale pełnomocnictwa. Cytowany w uzasadnieniu prezes Fundacji na rozprawie w dniu 14 października br według Sądu oświadczył, że posiada pełnomocnictwa to w sporze domaga się zapłaty 10 miliardów pln a rada Fundacji po otrzymaniu tych środków dokona sprawiedliwego podziału(strona nie numerowana czwarta od końca uzasadnienia). W celu udokumentowania na co miała być przeznaczona suma 10 mld złotych obok zapisów zawartych w pozwie, wyjaśnień składanych przed Sądem, powódka wezwała jako świadków 5 osób, które miały świadczyć na okoliczność zagospodarowania w/w sumy i zasad współpracy w ramach rady Fundacji. Wśród zgłoszonych świadków znajdowało się dwóch aktualnych posłów na Sejm RP. Odrzucenie przez Sąd dowodu z wyjaśnień świadków dyskwalifikuje postępowanie przed Sądem Okręgowym i powinno skutkować jak w apelacji.

 

7. Odwołanie się do przepisów procedury cywilnej w niniejszej sprawie, zdaniem Fundacji, powinno mieć charakter pomocniczy, proceduralny. W żadnym przypadku nie powinno zamykać drogi sądowej w rozpatrzeniu powództwa Fundacji opartej na argumentacji konstytucyjnej, ze względu na wskazanie naruszania prawa politycznych i wolności obywatelskich. W toku postępowania Sąd świadomie i celowo uciekał od kwestii Konstytucyjnych skupiając się na drugorzędnych kwestiach związanych z kpc starając się wykazać brak czynnej legitymacji procesowej Fundacji. Zważyć należy iz Fundacja posiada czynną legitymację procesową wypływającą z art 61 par 1 p5. Kwestia ta została wyjaśniona w piśmie Fundacji z czerwca 2016 roku. Ze statutu Fundacji wyraźnie wynika po co została utworzona. Kwestia możliwości dochodzenia zadośćuczynienia winna być traktowana szerzej aniżeli suchy przepis art 61 par 1 p5 kpc.

 

8. Podnieść też należy, że postanowieniem z 9 lutego 2016 r. Sąd Apelacyjny uwzględnił zażalenie Fundacji w przedmiocie rozpoznania sprawy niniejszej wyraźnie wskazując, że Prezydent RP odpowiada za szkodę wywołaną jego działaniem lub zaniechaniem. W tym przypadku szkoda wywołana przez Prezydenta RP wskutek zaniechania jawi się jako ewidentna. Dr Andrzej Duda ewidentnie nie dopełnił obowiązku nałożonego nań przez art 19 Konstytucji RP w związku z art 126 Konstytucji RP. Brak dopuszczenia dowodu z przesłuchania Dr Andrzeja Dudy w charakterze strony i pana B. Komorowskiego jako świadka uniemożliwiło wyjaśnienie istoty sprawy.

 

9. W kwestii przeprowadzonych przez Sąd rozważań (strona nienumerowana) dotyczących celowości ustanowienia przez powódkę fachowego pełnomocnika – K.168 z czego nie skorzystała należy wyjaśnić:

Pomysł złożenia pozwu wyłącznie w oparciu o przepisy Konstytucji był przygotowywany przez dwa lata, przed iw trakcie rejestracji Fundacji co spowodowało mało przyjemną uwagę Przewodniczącego Sądu, że trwało to tak długo. Oświadczamy, że prowadzący postępowanie w imieniu Fundacji ( a. 21 p1 statutu) jak i na podstawie pełnomocnictw jest absolwentem ATK wydziału prawa kanonicznego. Pracę magisterską obronił w 1973 roku u docenta Stanisława Stommy pt ”Nieznajomość prawa w polskim prawie karnym”. W 1979 jako jeden z założycieli i szef organizacyjny KPN pierwszej niezależnej partii politycznej w całym w obozie komunistycznym latem w 1980 zorganizował wobec przewidywanych represji zespół 10 prawników-adwokatów którym przewodził  mec. de Virion. W trakcie trwającego 180 dni procesu kierował czynnościami przed Sądem, któremu przewodniczył s. Jankowski a po ogłoszeniu stanu wojennego przed Sądem Wojskowym z Przewodniczącym s. płk Dudzikiem. Tadeusz Stański został skazany na 5 lat więzienia za próbę obalenia przemocą ustroju. Sąd Okręgowy nie dał możliwości przedstawienia opisu dlaczego T. S. występuje przed Sądem Okręgowym wydział cywilny. w Warszawie. Istotne jest, że w trakcie składania swoich wyjaśnień (180 dni procesowych) powoływał się na zapisy Konstytucji  PRL czyli to samo co przed Sądem Cywilnym było przeprowadzone aktualnie. Z żalem należy stwierdzić, że skutek był i jest ten sam. Zarówno w 1981/82 jak i dziś dla Sądu w RP. Konstytucja jest nic nie znaczącym dokumentem.

W 1988 T. Stański założył pierwsza prywatna firmę prawnicza w PRL. W ramach Spółdzielni Pracy Plan stworzył agencję prawną „Lex” przekształcona po 1989 roku w Lex Service sp. z o. o. Na podstawie tych doświadczeń jak i swojej działalności niepodległościowej nie może dziwić zaangażowanie i umiejętność stosowania prawa w szczególności jego zasad Konstytucyjnych jak i podstaw z filozofii prawa. Dlatego uznać należy postępowanie Sadu Okręgowego w tym obszarze mając na uwadze art. 77, 78, 79, 80 a zwłaszcza przywoływany wielokrotnie art 45 czyli prawo do Sądu za niedopuszczalne i sprzeczne z Konstytucją RP.

Należy tu także wyjaśnić obecność postępowania przed Sądem Okręgowym Fundacja Lex Nostra jako czynnika społecznego w/w Fundacja jest w trakcie rejestracji w KRS stowarzyszenia pod nazwą „Międzynarodowy Obywatelski Trybunał Praw Człowieka” afiliowany przy Trybunale Sprawiedliwości w Strasburgu i to było i jest podstawą naszej współpracy z w/w Fundacją.

Mając powyższe na uwadze powodowa Fundacja wnosi jak na wstępie.

 

 

 

 

Załączniki:

 

1. Komentarz do art 19 Konstytucji RP
2. Odpis Apelacji

 

 

                                                                                                                    PISMO PROCESOWE z dnia 10.08.16r.

 

Fundacja Walczącym o Niepodległość, Wyklętych, Pokrzywdzonych, Internowanych, Więzionych  jako pełnomocnik organizacji reprezentujących walczących o Niepodległość i ich następców, w całości popiera pozew złożony w Sądzie Okręgowym w Warszawie.

W ramach niniejszego pisma procesowego pragniemy oświadczyć, że zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego istotną częścią Konstytucji jest jej preambuła, a w szczególności

 

 

Najwyższe Prawo Rzeczypospolitej Polskiej – jej Konstytucja, uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 roku i przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 roku w preambule podkreśla wdzięczność  naszym przodkom za ich pracę, za walkę o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami,  deklaruje ustanowienie ładu konstytucyjnego ze świadomością  gorzkich doświadczeń z czasów gdy podstawowe wolności i prawa były w naszej Ojczyźnie łamane , który zagwarantuje porządek oparty  na poszanowaniu wolności i sprawiedliwości, współdziałaniu władz, dialogu społecznym  , nade wszystko zaś dbając o zachowanie przyrodzonej godności człowieka. Zadośćuczynienie doznanych krzywd, naprawienie doznanych niesprawiedliwości stanowi istotny element deklarowanego systemu wartości porządku publicznego. Zawarte w preambule Konstytucji  deklaracje stanowią zasadniczą podstawę wykładni poszczególnych norm konstytucyjnych i wyznaczają jedyny  dopuszczalny zakres interpretacji dla całego systemu wartości  ustrojowych w porządku normatywnym w Polsce.

Konstytucja z 1997 roku odwołuje się do uświęconego tradycją rozumienia wspólnoty obywatelskiej, którą nasi przodkowie nazwali RZECZPOSPOLITĄ. W art. 1 Konstytucji została ona przypomniana i nazwana „dobrem wspólnym wszystkich obywateli”. Przyjęta konstrukcja ustrojowa w zgodzie z deklarowanym system wartości stworzyła podstawy konstytucyjne wystąpienia przez Fundację Walczącym o Niepodległość, Wyklętych, Pokrzywdzonych, Internowanych, Więzionych z upoważnienia 23 organizacji walczących o Niepodległość i ich następców z pozwem o zasądzenie od Skarbu Państwa kwoty 10 miliardów złotych w zgodzie z zasadami demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Właśnie ta sprawiedliwość społeczna stanowi podstawę konstytucyjną upomnienia się o niewielką cześć dobra wspólnego w celu godnego zadośćuczynienia i uhonorowania środowisk osób niegdyś pokrzywdzonych z powodów politycznych w Polsce w drugiej połowie XX wieku. Rzeczpospolita Polska jako dobro wspólne wszystkich obywateli specjalną opieką otacza weteranów walk o niepodległość (art19). Dlatego fundatorzy i inicjatorzy wystąpienia z pozwem, posiadając porozumienia i upoważnienie 23 organizacji (ilość organizacji może ulec zmianie) reprezentujących walczących o Niepodległość i ich następców, mając świadomość, że kolejne rządy, organy władzy konstytucyjnej, powołane do tego instytucje państwowe, w ciągu ostatnich dwudziestu siedmiu  lat nie wiele uczyniły dla poprawienia losu osób pokrzywdzonych w walce o Niepodległość, zdecydowali się na pozew konstytucyjny tzn. oparty w całości bezpośrednio na normach obowiązującej Konstytucji RP. Dochodząc swoich racji przed sądem powszechnym, autorzy pozwu swoje prawa wywodzą z normy art. 8 ust.2 Konstytucji RP.

Ważne i godne podkreślenia jest przywołanie normy art. 4 Konstytucji, który stanowi, że władza zwierzchnia  w Rzeczypospolitej Polskiej należy do Narody czyli wszystkich jej obywateli i sprawowana jest przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio… Szczególny pozew Fundacji Walczącym o Niepodległość można zatem traktować jako  bezpośredni udział części obywateli w sprawowaniu władzy. Postępowanie w sprawie z pozwu Fundacji  w procesie cywilnym przed sądem powszechnym, ze względu na jednoznaczna podstawę w normach obowiązującej Konstytucji z 1997 roku, należy traktować w zgodzie z jej art. 177, zgodnie z którym sądy powszechne sprawują wymiar sprawiedliwości we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych dla właściwości innych sądów…

Celem pozwu Fundacji Walczącym o Niepodległość jest zasądzenie kwoty pieniężnej umożliwiającej zbudowanie społecznego systemu opieki nad osobami i ich następcami, którzy za swoją postawę patriotyczną byli zabijani, torturowani,  więzieni, internowani, pokrzywdzeni i prześladowani przez organy państwa polskiego przed 1989 rokiem. To wyczerpuje znamiona art. 43 Konstytucji:  Zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości nie podlegają przedawnieniu.  Dodajmy osób z pokoleń masowo odchodzących. Powód uważa, że rzeczy oczywiste i powszechnie znane nie wymagają dowodzenia. Realizacja celów pozwu złożonego przez Fundację w imieniu organizacji, z którymi zawarto porozumienia i od których Fundacja otrzymała pełnomocnictwa prawne, jest zasadniczą i niezbędną forma zadośćuczynienia i uhonorowania żyjących walczących o Niepodległość i ich następców prawnych. Jak napisano w pozwie chodzi m.in. o utworzenie systemu opieki zdrowotnej, utworzenie systemu domów opieki socjalnej, identyfikację pochówków pomordowanych, miejsc kaźni i uhonorowanie grobów, stworzenie list osób walczących w przeszłości o Niepodległość na terenie Drugiej Rzeczpospolitej w latach 1939-1989.

Wystąpienie z pozwem przez Fundację jest zgodne z jej statutem oraz ze statutami i regulaminami organizacji przez nią reprezentowanych. Precyzując, Fundacja podpisując porozumienia i organizacji zrzeszających walczących o Niepodległość i ich następców działa w ich imieniu i na ich rzecz, co jest zgodne z preambułą i artykułami Konstytucji zawartymi w pozwie.

 

WNIOSEK NR 1

 

1. Powód wnosi o wezwanie jako strony postępowania Prezydenta RP dr Andrzeja Dudy w celu złożenia wyjaśnień, dlaczego nie podjął działań, które określone są w Konstytucji i na które powołujemy się w pozwie.

 

1. O wezwanie jako świadka byłego Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, który w ocenie powoda jest poszkodowany gdyż jego ojciec jako żołnierz wyklęty uciekając przed Rosjanami przedostał się z brygadą majora Łupaszki na Podlasie i z tego powodu Bronisław Komorowski był wychowankiem domu dziecka. W roku 1979 za działalność niepodległościowa Bronisław Komorowski został skazany na dwa miesiące wiezienia i z tego powodu w stanie wojennym został internowany. Następnie w latach osiemdziesiątych miał problemy ze znalezieniem pracy tzn był poszkodowany. Dlatego ku zaskoczeniu powoda uważamy, że Bronisław Komorowski spełnia wszystkie kryteria, które były powodem powołania fundacji i złożenia pozwu tj. wyklętych, pokrzywdzonych, internowanych, więzionych.  Wezwanie świadka ma celu złożenia wyjaśnień, dlaczego nie podjął działań, które określone są w Konstytucji i na które powołujemy się w pozwie.

 

WNIOSEK NR 2

 

1. W celu udokumentowania i potwierdzenia podpisanych porozumień i udzielonych pełnomocnictw Powód wnosi o wezwanie w charakterze świadków w pierwszej kolejności pięciu przedstawicieli organizacji reprezentowanych w pozwie. Zgodności ich założeń ideowo-prawnych ze statutem Fundacji. Wystąpią w sprawie realizacji koncepcji podziału i zagospodarowania zadośćuczynienia uzyskanego od Skarbu Państwa. W następnym terminie podamy dane kolejnych świadków.

 

1. Kornel Morawiecki – poseł na Sejm RP, przewodniczący stowarzyszenia Solidarności Walczącej
2. Andrzej Melak – poseł na Sejm RP, przewodniczący Stowarzyszenia Komitetu Katyńskiego Krąg Pamięci Narodowej
3. Artur Kondrat – Prezes Zarządu Stowarzyszenie Łagierników Żołnierzy Armii Krajowej
4. Waldemar Pernach – Fundator, Prezes Zarządu Fundacji, Członek Stowarzyszenia Internowanych Mazowsza
5. Alina Cybula-Borowińska – Przedstawiciel Stowarzyszenia Kobiet Internowanych, Więzionych, Represjonowanych w Stanie Wojennym Regionu Mazowsze

Załączniki (3 komplety):

Porozumienia

Pełnomocnictwa

Prezes Fundacji

Tadeusz Stański