Fot: Grzegorz Boguszewski i Karol Teliga

KOMUNIKAT

Konferencja prasowa dotyczyła promocji książki powstałej w oparciu o materiały z wielostronnego forum p.t. „Zagadnienia ekonomii gospodarczej występujące w konspiracyjnych drukach i debatach opozycji niepodległościowej w latach 1975-1990”. Spotkanie zostało zorganizowane siedzibie SDP w ramach programu edukacji ekonomicznej NBP.
Prezentacji książki dokonali referenci występujący w sesji 29 marca br. w siedzibie Narodowego Banku Polskiego: Jan Parys, Paweł Bromski, Romuald Szeremietiew, Andrzej Anusz, Tadeusz Stański oraz prowadzący konferencję prasową Waldemar Pernach.
Cennym uzupełnieniem omawianych zagadnień było wystąpienia Karola Szadurskiego ze Stowarzyszenia Historycznego „Solidarność” Huta Warszawa.
Referent był wieloletnim Pracownikiem Huty, współzałożycielem NSZZ „S” zaangażowanym w inicjatywę powstania własności pracowniczej.
Niniejsza konferencja, która odbyła się 19.09.br wraz z udostępnioną zebranym książką oraz z płytą DVD zawiera przegląd wystąpień podczas sesji w siedzibie NBP, była klamrą zamykającą Projekt.
Waldemar Pernach
fot: Grzegorz Boguszewski

   ZAPROSZENIE

Zapraszamy Państwa na konferencje prasową w dniu 19.09.2018 (środa), godz.12.00
do Centrum Prasowego przy ul. Foksal 3/5.

Spotkanie będzie poświęcone prezentacji materiałów pokonferencyjnych zawartych
w książce „Poszukiwanie dróg wyjścia i odnowy. Koncepcje gospodarki opozycji niepodległościowej w latach 1975-1989″. Książka zawiera ówczesne teksty publikowane
w prasie podziemnej, które zostały przedstawione na Konferencji w Narodowym Banku Polskim w ramach programu edukacji ekonomicznej.

Zasadniczym przesłaniem naszych dyskusji było „Być albo nie być naszego narodu jest wolna gospodarka w wolnym kraju”.

Referentami byli autorzy propozycji i projektów, które nie znalazły zainteresowania
w tworzącej się w 1989 roku możliwości zasadniczych zmian funkcjonowania gospodarki.

Autorzy ci wystąpią również przed Państwem:

Jan Parys,

Romuald Szeremietiew,

Tomasz Gruszecki,

Tadeusz Stański,

Andrzej Anusz,

Waldemar Pernach

Uczestnicy konferencji otrzymają omawianą książka wraz z płytą DVD zawierającą przegląd wypowiedzi referentów.

Waldemar Pernach

Koordynator Projektu

tel. 601 161 747

Fundacja Walczącym o Niepodległość

Wyklętych Pokrzywdzonych  Internowanych Więzionych

ul. Zielna 39 (PASTA)

Uroczyste obchody Święta Błękitnej Armii przy Pomniku Czynu Zbrojnego Polonii Amerykańskiej dnia 2.09.2018 roku jako jedno z wydarzeń w ramach Światowego Zjazdu Weteranów Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej. Zorganizowane przez Fundację Walczącym o Niepodległość i Formację Niepodległościową. Wieniec składają organizatorzy i przedstawiciele władz samorządowych Warszawa Żoliborz.

 ppłk Stanisław Oleksiak

zmarł w wieku 93 lat

honorowy prezes

Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej

Msza pogrzebowa rozpocznie się 2 sierpnia 2018 roku o godzinie 12.00

w Katedrze Polowej Wojska Polskiego po której nastąpi złożenie trumny z ciałem

do grobu rodzinnego na Starych Powązkach, kwatera nr 265

W czasie wojny partyzant 77. pułku piechoty AK, później wieloletni więzień polityczny w PRL; kawaler orderu wojennego Virtuti Militari. O jego śmierci poinformowała rodzina.

Jak poinformował wnuk ppłk. Oleksiaka, Mateusz A. Jakubowski, zmarł on w nocy w otoczeniu najbliższych.
Ppłk. Stanisław Oleksiak był kawalerem Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyża Walecznych. W 2009 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przyznała mu Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.
Jak czytamy w informacji na stronie Światowego Związku Żołnierzy AK, Stanisław Oleksiak urodził się w 1924 r. Dzieciństwo i młodość spędził na podlaskiej wsi w Przeździatce. Po wybuchu II wojny światowej podjął naukę w Szkole Głównej Handlowej według oficjalnego programu ściśle zawodowego, którą uzupełniał na tajnych kompletach z zakresu szkoły średniej.
Jego dwaj bracia Henryk „Wichura” i Marian „Sęp” po powrocie z kampanii wrześniowej wkrótce włączyli się do działalności konspiracyjnej, w którą zaangażowali także Stanisława.
Stanisław Oleksiak zajmował się przewożeniem meldunków i tworzeniem tekstów nasłuchów radiowych, które drukowane były w pierwszym piśmie konspiracyjnym „Przedświt” w Obwodzie AK „Sęp-Proso” Sokołów Podlaski.
W 1942 r. zdał maturę i – z chwilą powołania w Obwodzie „Sęp-Proso” Kedywu – został wcielony w jego szeregi, przyjmując pseudonim „Kozic”. Brał udział w akcjach dywersyjnych, m.in. spaleniu Urzędu Pracy – arbeitsamtu w Sokołowie.
Latem 1943 r. wziął udział w wymarszu z oddziałem partyzanckim Konfederacji Narodu na Ziemię Białostocką i dalej, za Niemen. Tam służył w 1. kompanii III bat. UBK 77. pułku piechoty Armii Krajowej, pod dowództwem por. Stanisław Karolkiewicz „Szczęsnego”.

Jego żołnierską służbę zakończyła akcja „Burza” w okręgach nowogródzkim i wileńskim i kulminacyjny moment, czyli operacja „Ostra Brama”, mająca na celu wyzwolenie Wilna. Oleksiak – po rozbiciu jednostek AK przez Armię Czerwoną – uniknął aresztowania.

Po rozformowaniu III bat. w Puszczy Rudnickiej, wraz z grupą kolegów postanowił wrócić na rodzinne Podlasie. Tam skierowany został przez dowódcę kompanii, por. „Szczęsnego”, do dyspozycji komendanta Obwodu Bielsk Podlaski „Koryckiego”, który powierzył mu dowództwo specjalnego oddziału dyspozycyjnego komendy, mającego na celu walkę z UB i NKWD.

4 października 1944 r. został poważnie ranny w potyczce z UB we wsi Perlejewo, a następnie zadenuncjowany i aresztowany przez UB. Przeszedł śledztwo w gmachu przy ul. 1 Maja w Siedlcach, a następnie tzw. proces kiblowy – kilkunastominutowe posiedzenie sądu odbywało się w jednej z cel aresztu MBP, prycze i krzesła zajmowali sędziowie i obrońcy, oskarżonego sadzano na znajdującym się w celi wiadrze – przed Wojskowym Sądem Rejonowym. Więzienie opuścił w czerwcu 1945 r.
W lipcu wyjechał do Warszawy, gdzie służył pod dowództwem „Szczęsnego” w jednostce osłonowej komórki wywiadu „Pralnia II” pracującej dla Dowództwa Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został ponownie aresztowany, a Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na 10 lat pozbawienia wolności. Karę odbywał w więzieniu na ul. Rakowieckiej, we Wronkach; przez dwa lata pracował także w kopalniach węgla w Sierszy Wodnej i Brzeszczach. Warunkowo wyszedł na wolność w grudniu 1954 r. Rozpoczął pracę w bazie gospodarczej Stowarzyszenia PAX, będącej azylem dla wielu żołnierzy i uczestników konspiracji. Następnie podjął studia na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał tytuł magistra.

W 1977 roku SB w Siedlcach rozpoczęła działania operacyjne przeciwko grupie niepodległościowej Tadeusza Stańskiego. Na czołowym miejscu został wymieniony Stanisław Oleksiak co było jego kontynuacją  walki o Niepodległość.
W szeregi Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej wstąpił na początku działalności Związku z chwilą uformowania Koła Sokołów Podlaski „Sęp-Proso”, wchodzącego w skład Okręgu Warszawa-Wschód „Białowieża”. W 1996 r. został wybrany na wiceprezesa Zarządu Głównego ŚZŻAK. Po powrocie do pracy związkowej w 2005 r. – po chorobie – wycofał się z działalności związkowej na szczeblu centralnym koncentrując się na pracy w swoim macierzystym obwodzie.
15 maja 2010 r. decyzją IX Zjazdu Delegatów ŚZŻAK – Nadzwyczajnego został wybrany na prezesa Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. W marcu 2013 r. – po rezygnacji z pełnienia tej funkcji – nadano mu tytuł prezesa honorowego stowarzyszenia.

Odszedł od nas prawdziwy bohater walki o Niepodległość. Wzór dla młodych pokoleń.

Formacja Niepodległościowa i Fundacja Walczącym o Niepodległość, Wyklętych,Pokrzywdzonych, Internowanych, Więzionych.

fot:gb

Fundacja Walczącym o Niepodległość, Wyklętych, Pokrzywdzonych, Internowanych, Więzionych z siedzibą w 01-108 Warszawie, przy ul.Zielnej 39 lok.10, NIP:5252565069, REGON:146865528, zarejestrowaną pod numerem KRS 0000471774 w Krajowym Rejestrze Sądowym w Rejestrze Stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, Sąd Gospodarczy XII Wydział Gospodarczy KRS, reprezentowaną przez Prezesa Zarządu Waldemara Pernacha, który jest „umocowany” do podpisywania umów

 konto Fundacji: 19 1020 1026 0000 1302 0231 3310